Twee en een halve week verder

En zo zijn we al weer iets meer dan twee weken verder ,ik had het voornemen om elke week te bloggen maar ik heb mij vergist in hoe moe je bent na zo'n operatie.
De eerste dagen na de operatie staan vooral in het teken van heel veel slapen ,medicatie innemen,koelen en proberen te eten nou ja eten zo vloeibaar dat het door een rietje kan.
Twee dagen heb ik een infuus gehad met antibiotica en ontzwellings middel en toen het infuus eruit mocht kreeg ik de antibiotica via een drankje, nou dat heb ik geweten waar ik bang voor was gebeurde ook, het drankje was zo vies, en ik ben echt niet moeilijk op dat gebied, dat ik moest braken. Nu kan ik je vertellen dat gaat het doet alleen heel veel pijn in je kaken.
Omdat ik zo misselijk bleef kreeg ik uiteindelijk ook wat voor de misselijkheid toegediend.
De tweede dag hoefde ik ook geen bloed meer af te zuigen en mocht ik mijn mond gaan spoelen dit moet ik 4 maal per dag doen en proberen voorzichtig te poetsen ehhhhh jaaaaa dat lukte pas na dik een week ;) en spoeling voor mijn neus want die zat zo dicht door al het bloed en snuiten mag drie weken niet.

En toen mocht ik naar huis ,de nodige medicatie mee sjaal voor mijn gezicht want de koude wind is niet prettig heb ik me laten vertellen. De autorit,hoe voorzichtig manlief ook reed, was echt niet prettig ondanks een dik kussen en de stoel in lig stand en éénmaal thuis ben ik direct gaan slapen en dat is eigenlijk ook hoe ik die eerste week ben doorgekomen ,slapen,slapen en nog eens slapen.
Het eten ging thuis ook gelijk beter omdat het veel smakelijker is,manlief kan erg lekker koken, en gelukkig maar want nu 2,5 week later ben ik 4 kilo kwijt. Voor recepten mag je me altijd mailen

Een week later moest ik op controle mijn eigen arts was weggeroepen dus kreeg ik de vervangende arts en die was tevreden over hoe het stond, even wat dingen doorgesproken, medicatie verhoogd en toen naar de mond hygieniste. Zij heeft mijn mond gereinigd en gepoetst en mij laten zien hoe ik dat zelf ook kon. Omdat het ziekenhuis uitliep duurde alles veel langer en aan het eind toen we naar de auto liepen moest ik huilen van vermoeidheid want wat valt dat allemaal tegen.
Na 9 dagen heb ik eindelijk mijn boek weer gepakt hiervoor deed ik heel weinig had echt nergens zin in maar ook dat komt goed.
En ik kan nu een gekookt zacht eitje eten van een heel klein plastic koffielepeltje maar ooohh wat was dat lekker zeg.
De 11e dag was ik heel beroerd werd misselijk wakker kon niet meer lopen van de draaierigheid en  bij elke beweging van mijn hoofd  moest ik braken echt heel eng, gelukkig stopte het na een paar uur en is dit niet meer teruggekomen.

Zondagavond brak één van mijn fixeerelastieken en dus kon ik dinsdag weer naar het UMC dit keer gelukkig wel bij mijn eigen arts. En ook hij was zeer tevreden,ook wel heel leuk om te zien hoe blij een arts kan worden van zijn werk want deze operatie waarbij ze alles in één keer doen en dan ook geen schroeven gebruiken is ook voor hem uniek.
Hij heeft nieuwe elastieken geplaatst dunnere ook waardoor ik mijn mond nu iets verder(ongeveer één vinger hoog) kan openen en ik nu brood zonder korstjes kan eten en zacht voedsel kan eten,heel klein gesneden als ik maar niet kauw.

Het is wel saai zo thuis maar gelukkig vangt manlief heel veel op ,maar die moet natuurlijk ook gewoon werken, en heb ik een lieve dochter en vriendin die regelmatig langskomen.
Ik zit nog steeds aan twee verschillende morfines en andere medicatie omdat de pijn regelmatig echt niet te houden is maar daar heeft de arts mij ook voor gewaarschuwd.
Het eten wordt ook steeds lastiger want ik krijg nu trek maar kan heel veel gewoon niet eten, het praten gaat binnens mond waardoor ik natuurlijk bijna niet te verstaan ben en ook dat is zo af en toe een bron van frustratie en de verveling slaat toe al kan ik gelukkig achter mijn naaimachine al zijn het maar korte stukjes.
Afgelopen zaterdag ben ik met manlief mee om een boodschap gegaan maar toen we bij de kassa stonden had ik al spijt dat ik meegegaan ben ik was bekaf echt totaal geen conditie meer.
Mijn gezicht is niet meer blauw aan de onderkaken nog wat gezwollen en aan de rechterkant van mijn neus en bovenlip heb ik nog geen gevoel.
En toch nu na 2,5 week durf ik te zeggen dat ik het zo weer zou doen alleen onderschat het niet.

Zo dat was het weer voor even tot de volgende blog.

O nee nog even dit voor wie geïnteresseerd is in voor en na foto's ,ik heb van bijna elke dag wel een portretfoto,kan mij mailen.Je begrijp misschien wel dat ik op de eerste foto's na deze verder niet gaat plaatsen het blijft toch internet ;) en deze blog is niet opgezet voor de fun maar voor diegene die ook een kaakoperatie moet ondergaan want er is heel weinig over te vinden.

De operatie

En toe was het zover afgelopen woensdag 1 april moest ik mij melden in het UMC Utrecht.
Na aanmelding moesten we even wachten want mijn kamer werd schoongemaakt en kreeg ik het opnamegesprek met de verpleegkundige nog even wat onderzoekjes en vragen en toen kon ik naar mijn kamer ,een twee persoonskamer waar ik alleen de eerste nacht met een meneer lag en daarna de kamer voor mezelf had ,hoe luxe :)
De co assistente kwam voor wat onderzoekjes daarna de zaalarts ook voor wat onderzoeken en daarna kwam Dr Rozenberg in eigen persoon nog even aan mijn bed om mij gerust te stellen.
Hierna heb ik met manlief nog even heerlijk in het restaurant kunnen eten,varkenshaas met friet en champignonssaus mmmhhhhh.
Manlief is om 20:00 vertrokken en kon ik de nacht in...............enigszins zenuwachtig maar ook berustend heel vreemd.

Donderdag 2 april:
Om 6:00 uur in de ochtend kwam de verpleegster mij vragen om mij voor 7;30 klaar te maken dat betekende douchen ,sieraden af ,paracetamol innemen en natuurlijk niet te vergeten het charmante operatie pak incl broekje.Iets over 7:00 en kwam manlief binnen de schat hij wilde ook voor de operatie er voor mij zijn.

Dit moest mee de operatiekamer in zodat de artsen alle voorbeelden ook bij de hand hadden.
Net na half acht werd ik weggebracht naar de voorbereidingskamer en moest manlief afscheid nemen tot nog toe voelde ik me vrij kalm.
In de voorbereidingskamer werd ik door de anesthesist opgevangen die ook nog een aantal vragen wilde stellen en toen moest ik even wachten ,nou ja even voor mijn gevoel was het heel lang, Zo rond kijkend op deze kamer waar meerdere patienten liggen kreeg ik het toch even te kwaad pfffff..... maar gelukkig kwam mijn team mij ophalen en ging het gebeuren.
Het team stelt zich voor, infuus ging erin ,mijn hoofd werd ingetaped ,ik moest nog even vertellen wie ik was en waarvoor ik kwam en toen mocht ik gaan slapen....................de operatie heeft zo'n 5 uur geduurd.
Na de operatie:
Toen ik bijkwam was het eerste wat ik vroeg of de operatie gelukt was nou dat was het en toen mij werd verteld dat er geen staaldraad maar elastiek in zat was ik helemaal blij,ik vroeg of ze mijn man al hadden gebeld maar moest blijven omdat mijn pijn(cijfer een 9 )niet omlaag wilde na het maximale aan pijnbestrijding gehad te hebben mocht ik naar mijn kamer waar man en dochterlief al op mij zaten te wachten.
Van de uren daarna weet ik heel weinig ik heb ijswater gedronken heerlijk dochterlief heeft mijn haar nog even gevlochten, ik kreeg continu pijnstilling had de drain nog in mijn neus zitten want ik heb echt heel veel bloed in mijn maag gekregen, manlief heeft steeds het bloed uit mijn mond uitgezogen met een slangetje en ik moest nog even foto's maken als dat lukte want doordat het goede vrijdag en pasen zou zijn zou ik ander zowiezo tot dinsdag moeten blijven nou dat lukte hoor al koste dat veel energie
Ik heb niets gegeten in de avond echt geen trek wel heel veel gedronken 
Dit zijn foto's een aantal uur na de operatie ,nog niet zo opgezwollen maar hier zie je wel hoe mooi de kaaklijn al is.

De dagen erna daar ga ik een nieuwe blog over maken maar ga nu eerst weer even rusten.
Het zou leuk zijn als je een reactie op deze blog achterlaat, tot snel weer!